DNA Journal 4 ใช้ Digital Marketing เพื่อให้เกิดภาพจำ และเป็น DNA ของตัวเอง

09/08/2019

หนังสือเล่มนี้ผมได้รับมาจาก ดร.ธีรศานต์ สหัสสพาศน์ หรือ พี่ไอซ์ ผู้ก่อตั้ง DNA by SPU (ผมขออนุญาตเรียกพี่นะครับ) ที่อุตส่าห์ส่งมาให้ผมถึงบ้าน และไม่ใช่แค่เล่มเดียว แต่ยังตั้ง…หลายเล่ม(ขอโทษทีครับที่จำไม่ได้ เพราะมันเยอะจริงๆ) ต้องขอบคุณพี่ไอซ์ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีมากๆเล่มหนึ่งในความคิดผม เพราะเป็นการสรุปเนื้อหาจากบรรดาผู้สอนที่เก่งกาจมากมายทั่วไทยที่ได้รับเชิญมาสอนในคลาส DNA by SPU ที่ย่อมาจาก Digital Network Advantage นี้

เป็นหนังสือที่อ่านแล้วมีแต่เนื้อไม่มีน้ำ แถมยังคัดประเด็นเด็ดมาให้พร้อม จนพูดตรงๆผมว่าเนื้อหาในเล่มดีมากจนถ้าผมอยากจะเอามาทยอยลงในเพจทุกวันไล่ไปให้ครบ 19 วันจากทั้งหมด 19 ตอนในเล่มเลยครับ

แต่วันนี้ผมขอเลือกหยิบมาซัก 3 ตอนที่คิดว่าถ้าไม่ได้เอามาเล่าให้คุณฟังต่อผมคงจะคันจนนอนไม่หลับ ให้คุณได้รู้ว่าคนที่ได้เรียนคอร์ส DNA นี้น่าสนใจยังไง พูดตรงๆผมก็อยากไปเรียนเลย แต่ขอเก็บเงินซักแปบก่อนนะครับ แปบซัก 3 ปีแล้วกัน เพราะเค้าว่ากันไม่มีใครแก่เกินเรียน

และ 3 ตอนที่ผมชอบมากๆก็มีเนื้อหาดังนี้ครับ

EP1 ไม่จำเป็นต้องไล่ตาม เพียงแค่สร้างสวนดอกไม้

ผู้บรรยายเรื่องนี้คือคุณอำนาจ รัตนมณี ผู้ก่อตั้งร้านหนังสือเดินทาง หนึ่งในร้านหนังสือที่ผมชอบมากๆครับ เรื่องมีอยู่ว่าการตลาดแบบเก่าบอกให้เรา “ไล่จับ” ไม่ว่าจะไล่จับกลุ่มเป้าหมาย ไล่ตามความสนใจของผู้บริโภค หรือวิ่งตามเทรนด์ต่างๆ เหมือนกับคนที่วิ่งไล่จับผีเสื้อจนเหงื่อแตกกลางแดดร้อน ต่อให้ไล่จับได้แต่ไม่นานผีเสื้อก็จะพยายามบินหนีไปเมื่อเราเผลอ

นี่คือสภาพของการตลาดส่วนใหญ่ในวันนี้ ที่ยังคงไล่จับไปเรื่อยๆ และก็สูญเสียลูกค้าไปเรื่อยๆ วนไปเป็นวงจรอุบาทว์ไม่รู้จบ ทำให้นักการตลาดและธุรกิจส่วนใหญ่ต้องถมเงินแข่งกันไป ทำให้รายเล็กรายน้อยยากจะไล่จับกับแบรนด์ใหญ่ทุนหนาได้ทัน

แต่คุณอำนาจ บอกให้เราลองเปลี่ยนมุมมองใหม่ แทนที่จะต้องไปไล่จับผีเสื้อ ทำไมไม่สร้างสวนดอกไม้ขึ้นมาให้ผีเสื้ออยากบินเข้ามาเองล่ะ

แม้ผลในระยะสั้นจะไม่หวือหวา แถมยังต้องลงทุนพรวนดินดูแลต้นไม้รดน้ำใส่ปุ๋ยแบบไม่เห็นผลทันตาเหมือนการวิ่งไล่จับ แต่พอผ่านไปซักพักพอดอกไม้เริ่มผลิบาน ผีเสื้อก็จะค่อยๆบินมาทีละตัวสองตัว จนเราไม่ต้องไล่จับให้เหนื่อย แถมต่อให้เราเผลอผีเสื้อเหล่านี้ก็ไม่บินหนีไปไหน

เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงการตลาดแบบ Content Marketing ที่เป็นการสร้างคุณค่าเพื่อให้คนที่ต้องการหาได้พบเห็น แต่ปัญหาคือลูกค้าหรือแบรนด์ส่วนใหญ่มักใจร้อนเสพย์ติดกับผลลัพธ์ระยะสั้น เสมือนคนติดยาแถมยังมีผู้ปกครองชอบสปอยตามใจ และผู้ปกครองนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล ถ้าไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาก็เอเจนซี่นี่แหละครับที่มักบอกว่า “ได้รับๆ” จนทำให้ Content Marketing ส่วนใหญ่ที่ทำกันผลระยะสั้นก็ไม่ว้าว แถมผลระยะยาวก็ไม่ดี

วันนี้ถ้ามีลูกค้าเข้ามาปรึกษาผมว่าอยากทำโฆษณาซักชิ้น หรืออยากทำแคมเปญปังๆซักอันที่เปรียบเสมืองสวิงยักษ์เอาไว้ไล่จับผีเสื้อใหม่ๆ ผมจะถามกลับไปว่า “ด้วยงบที่เท่ากันคุณเอาไปสร้างสวนดอกไม้ เพื่อจะได้ไม่ต้องเหนื่อยในระยะยาวดีกว่าไหมครับ?”

EP3 Future is Now?

ผู้บรรยายคือคุณปริญญ์ พานิชภักดิ์ กรรมการผู้จัดการ บริษัท หลักทรัพย์ CSLA ประเทศไทย ว่าด้วยเรื่องในยุคนี้ที่เทคโนโลยีนั้นก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว แต่กลับมี กขค 3 ประการที่ขวางกั้น

ก = กฏหมาย ภาครัฐออกกฏหมายด้วยความตั้งใจที่ดี หวังจะควบคุมกฏเกณฑ์ทุกอย่างให้เป็นไปตามระเบียบ หารู้ไม่ว่ากฏหมายมีหน้าที่อีกอย่างคือคุมกำเนิด คุมกำเนิดผู้ประกอบการรายใหม่ไม่ให้เกิดขึ้นมา

ตัวอย่างคือประเทศเกาหลีใต้ ที่ไม่กี่สิบปีก่อนยังล้าหลังกว่าเรามาก แต่พอลดกฏหมายที่ยุ่งยากออกไปทำให้เศรษฐกิจเดินหน้าจนแซงไทยเราที่เคยเจริญกว่าไปแทบไม่เห็นฝุ่นแล้วในวันนี้

ข = แข่งขัน การที่ธุรกิจจะเติบโตได้ แรงบันดาลใจที่ดีที่สุดคือการแข่งขัน เพราะไม่รู้ว่าคู่แข่งจะแซงหน้าเราเมื่อไหร่ เราเลยไม่สามารถหยุดวิ่งได้ ถ้าการแข่งขันเอื้อประโยชน์ต่อบางกลุ่ม ถ้ากฏกติกาไม่เท่าเทียม มีแต้มต่อให้ผู้แข่งขันบางคน ใครล่ะอยากจะมาแข่งขัน

ค = คน เพราะเทคโนโลยีถูกใช้งานโดยคน ดังนั้นสิ่งที่ควรพัฒนาหาใช่เทคโนโลยีไม่ แต่เป็นความคิดของคนที่เป็นเจ้านายของเทคโนโลยีเหล่านั้น เพราะนักกีฬาชั้นยอดต่อให้ใช้อุปกรณ์ที่ไม่มีคุณภาพ ก็ยังมีฝีมือจัดจ้านอยู่ดี

เพราะเทคโนโลยีไม่ได้กำหนดอนาคต แต่คนต่างหากที่เป็นผู้กำหนด อยู่ที่เราแล้วว่าจะกำหนดอนาคตอย่างไร

EP7 หวงคือไล่…ให้คือมี

ผู้บรรยายคือคุณอรรถวิท ปัญญาภิญโญผล ผู้ก่อตั้ง B.A.S. Academy

การตลาดวันนี้แปลกนะครับ ยิ่งให้ความรู้คนก่อนซื้อเยอะๆคนยิ่งอยากได้ แต่เดิมธุรกิจส่วนใหญ่พยายามหวงแหนความรู้ไว้กับคนมากที่สุด

แต่ในวันที่ความรู้ไม่ใช่ของหายาก และสินค้าหรือบริการที่ทดแทนกันก็มีให้เลือกมากมายไม่รู้จบ เอาแค่ว่าถ้าเราหิวน้ำขึ้นมา เราเดินเข้าร้านสะดวกซื้อใกล้บ้านเต็มไปด้วยหลายสิบจนถึงร้อยแบรนด์ให้เลือกจนเลือกไม่ถูกแล้ว

ดังนั้นถ้าคุณเป็นครูสอนชีวะ ก็อธิบายให้ผู้ฟังได้เห็นว่า ตับ ไต ใส้ พุง ทำงานกันอย่างไร?
ถ้าท่านขายถังดับเพลิน ก็แจกแจงให้ฟังว่าอุปกรณ์อะไรในบ้านที่จะทำให้เกิดเพลิงไหม้ได้
ถ้าท่านเป็นร้านขายโทรศัพท์มือถือ ท่านก็ต้องรู้จักรีวิวข้อดีข้อเสียของโทรศัพท์แต่ละรุ่นอย่างจริงใจ

มูลค่ามาจากการสร้างคุณค่า อย่ามัวแต่มองหามูลค่าจนไม่คิดจะสร้างคุณค่าใดๆให้ว่าที่ลูกค้าเลย

สุดท้ายนี้ขอแถมให้อีกบทแล้วกันครับ บทนี้ผมชอบมากไม่แพ้กัน

EP18 ถ้าจะเดินขึ้นภูเขา…อย่ากลัวว่าจะโดนย่ำรอยเท้า

ผู้บรรยายคือคุณวรวุฒิ อุ่นใจ CEO บริษัท COL จำกัด (มหาชน)

ว่าด้วยเรื่องของการทำธุรกิจสมัยนี้อย่ากลัวว่าจะโดนเลียนแบบ เพราะนวัตกรรมทางความคิดมันสามารถเลียนแบบกันได้ไม่ยาก เหมือนอย่างที่ Walt Disney พากองทัพนักข่าวไปสำรวจสวนสนุก Disney Land ของเค้าทุกซอกทุกมุมในวันเปิดวันแรก พร้อมกับอธิบายโดยละเอียดว่าเจ้าเครื่องเล่านี้มันจะทำให้คุณสนุกได้อย่างไร จะมีตัวอะไรโผล่มาตอนไหน หรือจะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์เมื่อไหร่

นักข่าวคนหนึ่งที่สงสัยขึ้นมาถามว่า “คุณเล่าทุกอย่างให้ฟังแบบนี้ไม่กลัวพวกผมเอาไปเขียนแล้วความลับลั่วไหลหรอ?”

Walt Disney ผู้นี้กลับตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ก็ให้เขาทำไป และเราจะทำให้ดีกว่าเขา”

คำตอบของเขาสะท้อนสัจธรรมและแนวคิดของผู้นำว่า “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่เราจะมุ่งมั่นพัฒนาและก้าวไปข้างหน้าจนสำเร็จ”

เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงแก่นแนวคิดของคำว่า “Strategy” เพราะแก่นของคำนี้คือการที่ธุรกิจจะต้องทำทุกส่วนทุกอย่างให้สอดกล้องกับ Strategy ที่ตั้งไว้ เพื่อให้กลายเป็นความได้เปรียบในระยะยาวในที่สุด

แล้วการที่คู่แข่งจะมาลอกเลียนแบบนั้นก็ยากจะทำได้ เพราะการจะเลียนแบบบางอย่างนั้นทำได้ง่าย แต่การจะเลียนแบบทุกอย่างขั้นตอนของธุรกิจนั้นแทบจะไม่มีทางทำได้

ถ้าให้เปรียบง่ายๆเหมือนตัวเลข ก็เหมือนกับเอา 1 x 1 x 1 x 1 x 1 = 1 แต่ถ้าจะใครมาเลียนแบบทำได้อย่างดีก็แค่ 0.9 x 0.9 x 0.9 x 0.9 x 0.9 = 0.59049 เองครับ

ดังนั้น Strategy ที่ถูกต้องคือการกำหนดทิศทางที่เราจะไป แล้วทุกฝ่ายในองค์กรต้องทำไปในทิศทางนั้น แล้วธุรกิจก็จะไปถึงจุดเป้าหมายที่ตั้งใจในที่สุดครับ

สรุปได้ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีมาก และการที่เนื้อหาจากหนังสือจะดีได้ก็ต้องมาจากคอร์สที่ดีด้วยครับ #DNAjournal4 เล่มนี้เป็นการรบรวมและสรุปเนื้อหาจากผู้บรรยายมากมายที่ผู้เรียนคอร์ส Digital Network Advantage จะได้รับ แถมเค้ามีแฮชแทกที่น่าสนใจกำกับว่า #เรียนจริงๆไม่มีปาร์ตี้ บอกตรงๆอิจฉาคนที่ได้เรียนครับ

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณพี่ไอซ์ ดร.ธีรศานต์ สหัสสพาศน์ ด้วยครับที่ส่งหนังสือดีๆมาให้อ่าน แถมยังเอามาเผื่อให้หลายเล่มสำหรับให้ผมแจกแฟนเพจอีก ขอบคุณ DNA Digital Network Advantage ครับ

สำหรับคนที่สนใจคอร์ส DNA by SPU เชิญต่อที่ http://www.dnabyspu.com/dna-journal เลยครับ

อ่านแล้วเล่า เล่มที่ 49 ของปี 2019

สรุปหนังสือ #DNAjournal4
ใช้ Digital Marketing เพื่อให้เกิดภาพจำ และเป็น DNA ของตัวเอง
ดร.ธีรศานต์ สหัสสสพาศน์ เขียน

อ่านครั้งแรกเมื่อ 20190808

#เรียนจริงๆไม่มีปาร์ตี้
#DNA4bySPU

อ่านสรุปหนังสือแนวธุรกิจโดยผู้ประกอบการต่อ https://summaread.net/category/startup/

Business, Education, Marketing

Digital Network Advantage DNA by SPU DNA Journal 4 ดร.ธีรศานต์ สหัสสสพาศน์ เขียน มหาวิทยาลัยศรีปทุม

Nattapon Muangtum

จากนักอ่านที่เริ่มอยากหัดเขียน จากการที่ต้องอ่านเพราะความจำเป็น กลายเป็นอ่านเพราะหลงไหล, สวัสดีครับผมชื่อหนุ่ย ผมทำงานด้าน Digital and Data Marketing ผมยังมีเพจการตลาดอีกเพจที่อยากฝากให้ลองอ่านดูนะครับ https://www.facebook.com/everydaymarketing.co/

สรุปหนังสือที่คล้ายกัน

Business Japan

MUJI แนวคิด และ คำคม ก่อให้เกิดมูจิ บริษัท เรียวฮิน เคอิคะคุ

30/06/2024

MUJI หนึ่งในแบรนด์ที่คนไทยหลายคนชื่นชอบมาก และผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ยังจำได้ถึงวันที่ร้านมูจิยังไม่มีในไทย จะซื้อได้แต่ละทีก็ต้องเป็นโอกาสที่บินไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น สินค้าของมูจิที่ผมชอบมากสมัยก่อนคือ ปากกา และ สมุดจด ถ้าถามว่าทำไมผมถึงชอบของที่ดูธรรมดาแบบนี้มาก เพราะจากบรรดาปากกาทั้งหมดที่เคยใช้มา รู้สึกชอบการเขียนด้วยปากกามูจิมากที่สุด เขียนลื่น เขียนง่าย หมึกไม่เลอะนิ้ว สมัยก่อนผมเขียนเยอะมาก เขียนปากกาหมดเดือนละหนึ่งด้าม ทำให้ไปญี่ปุ่นแต่ละทีเมื่อก่อนไปปีสองปีครั้ง ก็มักจะซื้อเก็บมาเป็นสิบๆ ด้าม ยังไม่นับถือสมุดของมูจิที่ทำออกมาได้มากมายหลายขนาด ตอบโจทย์คนที่ต้องการสมุดที่มีขนาดพิเศษแบบผมจริงๆ ขนาดพิเศษแบบไหนหรอที่ผมชอบ ก็คือขนาดที่ใส่ในกระเป๋าหลังกางเกงยีนส์ได้ และก็ต้องเป็นสมุดแบบไม่มีเส้น สำคัญคือต้องไม่เข้าเล่มแบบสันกาว เพราะอะไรหนะหรอครับ สมัยนั้นผมทำงานอยู่ในเอเจนซี่โฆษณา ผมเลยต้องเขียนไอเดียที่บังเอิญคิดได้อยู่ตลอดเวลา ดังนั้นถ้าจะเป็นสมุดเล่มใหญ่จนต้องถือก็จะลำบาก ผมเป็นคนไม่ชอบพกกระเป๋าอะไรไปทำงาน ก็เลยอยากได้สมุดขนาดเล็กที่ใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ได้ ครั้นจะขนาดใหญ่ขนาดใส่กระเป๋าข้างก็ไม่ชอบ เพราะมันทำเดินไม่สะดวก ครั้นจะเลือกขนาดเล็กไปก็จะจดลำบากเกินไป เลยต้องเป็นขนาดใหญ่ที่สุดแต่ยังเล็กพอที่จะใส่กระเป๋าหลังกางเกงยีนส์ได้ หาทั่วกรุงเทพไม่เจอ ไปเจอที่ร้าน MUJI ตอนไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น ชอบมาก จนต้องซื้อเก็บมาเป็นสิบๆ เล่ม นี่แหละครับสินค้าของชิ้นของร้านมูจิที่ช่วยชีวิตผมไว้ได้ในเวลานั้น ดังนั้นการได้หยิบหนังสือ MUJI ขึ้นมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็นเล่มไหน ก็ยังมีแง่มุมใหม่ๆ ให้เรียนรู้เสมอ จากเล่มแรกที่เคยอ่านทำให้ผมเห็นถึงวิธีการใช้ Data Driven Marketing ในแบบของมูจิ […]

Business สำนักพิมพ์อะไรเอ่ย

วิชาธุรกิจที่ชีวิตจริงเป็นคนสอน 4

03/06/2024

สรุปหนังสือ วิชาธุรกิจที่ชีวิตจริงเป็นคนสอน 4 เขียนโดยพี่ปิ๊ก ธรรศภาคย์ เลิศเศวตพงศ์ เจ้าของเพจ Trick of the Trade เป็นซีรีส์หนังสือชุดธุรกิจที่ผมติดตามมาตั้งแต่เล่มที่ 1 จากประสบการณ์จริงของพี่ปิ๊ก และความเด็ดขาดของการไม่อ้อมค้อม ทำให้เนื้อหาในเล่มนั้นคมและมีแต่เนื้อล้วนไร้น้ำ ไม่มีเกริ่นโน่นนี่นั่นแบบหนังสือธุรกิจทั่วไปให้เสียเวลา ส่วนตัวยกให้เป็น Bible of Business ที่คนทำธุรกิจทุกคนจำเป็นต้องอ่านเลย และไม่ใช่แค่คนทำธุรกิจเท่านั้น แต่คนทำการตลาดก็ควรอ่าน จะได้รู้ว่าจะทำการตลาดอย่างไรให้ตอบโจทย์ธุรกิจมากขึ้น ไม่ใช่คิดฟุ้งไปเรื่อย ทำเอาสนุกอย่างเดียว ดังนั้นใครที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจไม่ว่าจะในตำแหน่งไหน ควรต้องมีหนังสือชุดนี้ติดโต๊ะทำงานไว้เลยครับ หนังสือเล่มนี้คงไม่รู้จะสรุปอะไร เพราะเนื้อหาก็คมกระชับจนไม่เหลืออะไรให้สรุปแล้ว ขอเป็นหยิบบางช่วงบางตอนที่น่าสนใจมาเล่าสู่กันฟัง พร้อมกับแชร์มุมมองจากประสบการณ์ส่วนตัวเสริมแล้วกันนะครับ Why, How, What Why คือสิ่งที่ผู้บริหารระดับสูงและเจ้าของธุรกิจต้องตอบให้ได้ ว่าเราทำสิ่งนี้ไปทำไม อะไรคือเป้าหมายสูงสุดของเรา คำถามนี้เปรียบเสมือนเข็มทิศว่าธุรกิจเราจะเดินหน้าไปยังทิศทางไหน คนทำงานต่อจากเราจะได้วางเป้าหมายต่อว่าต้องทำอะไร ไปจนถึงต้องทำอย่างไร เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้นครับ How คือสิ่งที่ผู้บริหารระดับกลางและผู้จัดการระดับสูงต้องตอบให้ได้ เมื่อผู้บริหารระดับสูงหรือเจ้าของมี How มี Purpose ที่ชัดเจนมาแล้ว ก็ถึงคราวส่งลูกต่อให้คนที่ต้องคิดค้นหา How ว่าจะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จอย่างไรได้บ้าง มีเทคโนโลยีใหม่อะไรช่วย […]

Business Food สำนักพิมพ์ Salmon

Bon Appetit ธุรกิจรอบครัว

02/06/2024

สรุปหนังสือ Bon Appetit ธุรกิจรอบครัว 15 บทสนทนาพาตีท้ายครัว ขุดคุ้ยเบื้องหลังธุรกิจที่อยู่รอบตัวคุณ เขียนโดยคุณเชอร์รี่ มณีเนตร วรชนะนันท์ ผู้จัดรายงาน Bon Appetit ในเครือ Salmom ครับ ผมรู้จักคุณเชอร์รี่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่เคยไปให้สัมภาษณ์ในรายการของคุณเชอร์รี่ 1 ครั้ง เรื่องธุรกิจร้านอาหารเล็กๆ จะเริ่มต้นใช้ Data ได้อย่างไร จากนั้นเราก็เริ่มมีโปรเจคด้วยกัน อย่างการทำรายการ “การตลาดวันตะลอน” เรียนรู้เรื่องการตลาดผ่านการตะลอน เป็นอีกหนึ่งรายการที่ Feedback ดีมาก ใครไม่เคยดูอยากให้ลองดูสักหน่อยครับ เผื่อคุณจะได้แง่มุมใหม่ในการทำธุรกิจหรือการตลาดที่กำลังมองหาอยู่ และหนังสือเล่มนี้ก็เป็นหนังสือที่คุณเชอร์รี่เอาเรื่องราวที่สัมภาษณ์จากผู้ประกอบการเจ้าของธุรกิจร้านอาหารตัวจริงมาถ่ายทอดให้เราฟังกัน บอกเลยว่ามีอะไรสนุกๆ ให้เรียนรู้เยอะมาก ขนาดคนไม่ได้ทำร้านอาหารอย่างผมยังอ่านแล้วชอบ เชื่อว่าคุณก็น่าจะชอบ แล้วยิ่งถ้าทำธุรกิจร้านอาหารก็น่าจะได้ไอเดียใหม่ๆ ที่เอาไปใช้จริงได้ทันทีไม่น้อย เรื่องชื่อแบรนด์หรือสินค้า คิดได้แต่อย่าคิดมาก – Tofusan มาจากการสัมภาษณ์คุณนาม Tofusan ผู้ทำน้ำเต้าหู้ที่มาพร้อมฟองเต้าหู้สำเร็จรูปพร้อมดื่มอันโด่งดัง จากจุดเริ่มต้นที่ต้องขับไปซื้อให้ที่บ้านกิน จนนำมาสู่การทำกินเองและอยากแบ่งปันให้คนที่ชอบกินน้ำเต้าหู้ดีๆ เหมือนกันได้กินตาม เมื่อถูกถามว่าทำไมถึงตั้งชื่อว่า Tofusan เจ้าตัวบอกคำว่า Tofu ในภาษาอังกฤษแปลว่า […]

Business Japan สำนักพิมพ์ Gypzy

ทำแบบญี่ปุ่น สำเร็จแบบญี่ปุ่น การดำเนินกิจการ 100 ปีที่ยั่งยืน

01/06/2024

สรุปหนังสือทำแบบญี่ปุ่น สำเร็จแบบญี่ปุ่น การดำเนินกิจการ 100 ปีที่ยั่งยืน รวมเคสธุรกิจในญี่ปุ่นที่มีอายุร้อยปีขึ้นไป รวมหาเหตุผลให้เข้าใจว่าทำไมธุรกิจเหล่านั้นถึงยังคงอยู่ได้นานกว่า 100 ปี และที่สำคัญกว่านั้นคือธุรกิจเหล่านี้ไม่ใช่แบรนด์ยักษ์ใหญ่ที่เต็มไปด้วยเงินทุนหนุนหลัง แต่เป็นธุรกิจรายเล็ก รายย่อย ธุรกิจครอบครัวชาวบ้าน หรือที่เราเรียกคุ้นปากว่าธุรกิจ SME ครับ ถ้าเป็นธุรกิจ SME บ้านเราจะทำให้เกิน 10 ปีแรกยังยาก ทำให้ส่งต่อถึงรุ่นลูกหลานยิ่งเหลือรอดได้น้อยนิดมากอย่างไม่น่าเชื่อ แต่กับที่ประเทศญี่ปุ่นมีอะไรต่างจากเรา ทำไมธุรกิจส่วนใหญ่บ้านเขาถึงมีอายุหลักร้อยปีขึ้นไปเยอะมากจนดูเป็นเรื่องปกติ งั้นเรามาเริ่มต้นจากรู้จักไปทีละธุรกิจในหนังสือเล่มนี้ ที่ผมขอหยิบบางช่วงบางตอนที่น่าสนใจมาสรุปเล่าให้ฟังครับ ยามานิ โชยุ เมืองริกุเซ็นทากาตะ จังหวัดอิวาเตะ ผู้บริหารรุ่นที่ 4 จากผู้ผลิตโซยุชื่อดังแต่ต้องมาโรงงานพังเพราะพิษสึนามิ แต่นั่นกลายเป็นว่าทำให้ตัวเขาได้ปลดล็อคจากสิ่งเดิมที่เคยทำสืบต่อกันมา ได้ค้นพบ New S Curve ใหม่ของธุรกิจที่ได้แต่คิดแต่ไม่เคยทำ เมื่อทุกอย่างถูกล้างกระดานจากสึนามิ ก็เลยได้โอกาสเริ่มต้นทำสิ่งที่คิดไว้สักที นั่นคือการขายใบอนุญาตผลิตโซยุที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน เดิมผู้ผลิตโซยุในญีปุ่นจะเป็นเจ้าของโรงงานที่ทำการผลิตเอง แล้วก็จะหวงสูตรของตัวเองมาก ไม่ยอมปล่อยให้คนนอกได้ล่วงรู้เด็ดขาด เพราะอาจทำให้ธุรกิจเสียหายจนเจ๊งได้ แต่กับผู้บริหารรุ่นที่ 4 รายนี้ไม่ เลือกจะปฏิวัติการทำธุรกิจโซยุของตัวเองใหม่ ด้วยการหาโรงงานที่ยังพอผลิตโซยุได้ จากนั้นก็ขายใบอนุญาตการผลิตโซยุสูตรนี้ แล้วคิดเงินตามยอดขายหรือส่วนแบ่งที่ผู้ผลิตขายได้ เรียกว่าตัวเองไม่ต้องเหนื่อย แถมยังได้ขยายแบรนด์ตัวเองออกไปด้วย […]

Business Marketing สำนักพิมพ์ มติชน หนุ่มเมืองจันท์

ไม่มีครั้งสุดท้ายสำหรับโอกาส ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ 36 หนุ่มเมืองจันท์

08/04/2024

สรุปหนังสือไม่มีครั้งสุดท้ายสำหรับโอกาส ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ 36 ของพี่ตุ้ม หนุ่มเมืองจันท์ ตราบใดที่เรายังมีชีวิต เรายังมีโอกาสอยู่เสมอ บังเอญที่แนวคิดส่วนตัวผมตรงกับประโยคหนึ่งในหนังสือเล่มนี้ของพี่ตุ้ม หนุ่มเมืองจันท์โดยบังเอิญ ถือว่าไม่เสียทีที่อุตส่าห์เป็นแฟนหนังสือชุดฟาสต์ฟู้ดธุรกิจมาถึง 36 เล่ม เลยพอที่จะซึมซับความคิดจากพี่ตุ้มมาได้ไม่มากก็น้อย ผมติดหนังสือเล่มนี้มาอ่านระหว่างบินไปเที่ยวเกียวโตอีกครั้ง แต่การไปเที่ยวเกียวโตครั้งนี้ผมไม่เหมือนกับสองครั้งก่อนหน้า เพราะสองครั้งก่อนหน้าผมได้แค่แวะเที่ยวแบบนั่งรถไฟจากโอซากา ไปเช้า เย็นกลับ ส่วนครั้งนี้ผมตั้งใจจะไปนอนเกียวโตสัก 10 วัน เอาให้มันได้ซึมซับวิถีชีวิตคนเกียวโตบ้าง ที่พูดเรื่องเที่ยวเกียวโตขึ้นมาเพราะผมก็รู้สึกว่าทริปนี้ของผมมีความสอดคล้องกับหนังสือเล่มนี้เลย ถ้าย้อนกลับไปสมัยเที่ยวเกียวโตก่อนหน้าสัก 6-7 ปีก่อน ผมคงไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสมาเที่ยวเกียวโตแบบสบายๆ ไม่ต้องประหยัดอัตคัดอะไรมาก (แต่ก็ไม่ได้หรูหราฟู่ฟ่าเวอร์เบอร์ใหญ่) เพราะชีวิตผมในวันนั้นเป็นแค่พนักงานกินเงินเดือน เดือนละไม่กี่หมื่น จะเที่ยวทีก็ต้องพยายามหาไฟท์ที่ถูกที่สุด ที่พักที่ถูกที่สุด และก็ต้องพยายามเตรียมข้าวของมาให้พร้อมเพื่อจะประหยัดเงินให้มากที่สุด แต่ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตผ่านไปไม่ถึงสิบปี จะมีโอกาสได้เที่ยวสบาย ชิลๆ ไม่กดดัน บินแบบสบายๆ ในช่วงที่ตัวเองสะดวก เลือกที่นั่งแบบสบายๆ ยืดแข้งยืดขานอนได้ แล้วก็พักโรงแรมแบบสบายๆ เน้นสะดวก ห้องมีพื้นที่ให้กางกระเป๋าเดินทางแล้วเดินได้โดยไม่ต้องหลบ ส่วนข้าวของก็ไม่ต้องเครียดวางแผนเตรียมอะไรมากนัก หยิบมาเท่าที่นึกออก ถ้าอะไรขาดเหลือก็หาซื้อหน้างานได้แบบไม่ลำบากนัก อย่างที่บอกครับว่าถ้าให้นึกย้อนตัวเองกลับไปเมื่อ 6-7 ปีก่อนตอนนั้น ผมคงไม่คิดว่าชีวิตผมจะมีโอกาสมาได้ถึงจุดนี้ ในฐานะก็เป็นแค่ลูกชาวบ้านท้ายตลาด คนธรรมดาไม่ได้นามสกุลดังหรือมีการศึกษาดีแบบใคร แต่ก็ได้เรียนรู้ว่าถ้าเราพยายามมากพอเราก็สามารถมีโอกาสดีๆ […]

สรุปหนังสือโอโมเตนาชิ Omotenashi จิตวิญญาณการบริการแบบญี่ปุ่น การตลาดแบบใส่ใจให้ลูกค้ามากกว่าที่คาดหวัง ดร.กฤตินี พงษ์ธนเลิศ เขียน

Business Japan Marketing สำนักพิมพ์ We Learn

Omotenashi โอโมเตนาชิ จิตวิญญาณการบริการแบบญี่ปุ่น

16/03/2024

สรุปหนังสือ Omotenashi โอโมเตนาชิ จิตวิญญาณการบริการแบบญี่ปุ่น ความสุดยอดทั้งหมดของญี่ปุ่นมีต้นกำเนิดจากสิ่งนี้ เขียนโดย ดร.กฤตินี พงษ์ธนเลิศ หรืออาจารย์เกด นามปากกาเกตุวดี ที่เราคุ้นเคยผ่านหนังสือขายดีมาหลายเล่มครับ ถ้าให้สรุปสั้นๆ นี่คือหนังสือที่จะพาเรามาเข้าใจว่าเพราะเหตุใด ใครๆ ถึงหลงรักประเทศที่เป็นเกาะแห่งนี้ ประเทศที่ไม่ว่าใครไปแล้วก็อยากกลับไปซ้ำอีก ขนาดตัวผมเองยังไปญี่ปุ่นมาร่วม 9 ครั้ง ก็ยังรู้สึกว่าไปได้อีกเรื่อยๆ ยังไม่เบื่อเลยสักนิดครับ ฉะนั้นถ้าถามว่าอะไรคือสเน่ห์ที่ทำให้นักท่องเที่ยวล้วนประทับใจจนอยากกลับไปซ้ำ หนังสือเล่มนี้ให้คำตอบที่เรียบง่ายแต่ปฏิเสธไม่ได้นั่นก็คือ “ความใส่ใจ” ครับ ไม่ใช่ว่าอาหารอร่อย ไม่ใช่ว่าวิวสวย เพราะสองสิ่งนี้ประเทศไหนๆ ก็มี ประเทศไทยเองก็มีล้นเหลือ แต่ที่ประเทศอื่นล้วนขาดคือความใส่ใจของพนักงานในการให้บริการแขกผู้มาใช้บริการด้วยความใส่ใจ อย่างโรงแรมเวลาเราไปพัก ถ้าโรงแรมที่มีความโอโมเตนาชิ พนักงานเคาเตอร์จะสังเกตความสูงเราตั้งแต่ตอนเช็คอิน เพื่อจะได้จัดเตรียมชุดยูกาตะให้พอดีกับตัวเรา ไม่อย่างนั้นเราก็ต้องโทรมาขอเปลี่ยนอยู่ดี ซึ่งสุดท้ายแล้วก็จะเสียเวลาของพนักงานในการทำงานซ้ำซากทั้งที่สามารถเตรียมการป้องกันได้ตั้งแต่เนิ่นๆ หรือกับลุงคนขับแท็กซี่ที่ใส่ใจกับผู้โดยสารมากๆ ไม่ใช่แค่ความสะอาดของรถ แต่ยังมีเพิ่มขนมลูกอมหรือน้ำดื่ม และคนขับแท็กซี่ที่มีโอโมเตนาชิสุดๆ ก็อ่านหนังสือประวัติศาสตร์เพื่อเพิ่มเติมความรู้ให้กับผู้โดยสารระหว่างเดินทาง เพราะระหว่างนั่งรถอาจเบื่อ อาจเจอรถติด หรืออาจมาเที่ยวเมืองนั้นเป็นครั้งแรก ก็จะได้รู้ว่าแต่ละสิ่งในเมืองนี้มีเรื่องราวอย่างไร มีร้านไหนน่าแวะไป ซึ่งถ้าฟังดูเผินๆ ทำไปแล้วจะได้อะไรกับมา เวลาไม่ขับรถสู้เอาไปนอนพักดูทีวีซีรีส์สบายใจไม่ดีกว่าหรือ ถ้าเปรียบเทียบกับเรื่องของการทำ Branding มันคือการสะสมแต้มบุญเพื่อให้คนรัก กับลุงคนขับแท็กซี่แน่นอนการทำสิ่งนี้มันวัดผลตรงๆ ไม่ได้ […]