ไทยๆในโลกล้วนอนิจจัง
เป็นหนังสือที่รวบรวมความเชื่อไทยๆที่เข้าใจผิดกันมานาน แถมหลงคิดกันไปเองว่าเป็นของ “ไทย” แท้จริงแล้วกลับไม่ใช่ บ้างก็หยิบของเค้ามาใช้ บ้างก็ยืมของเค้ามาลอก บ้างก็เพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่ แล้วก็ใส่ป้ายความเป็นไทยลงไปหลอกไทยด้วยกันว่า นี่แหละคือความเป็นไทยแท้ หรือไทยเดิมๆแต่โบร่ำโบราณ ไทยๆในโลกล้วนอนิจจัง เขียนโดย ศิริพจน์ เหล่ามานะเจริญ หนึ่งในนักเขียนของ the matter ที่เล่าประวัติศาสตร์ที่นอกจากจะแค่ไม่หลับเหมือนตอนเรียน สปช. (ใครทันเรียน สปช. บ้างนะ) แต่ยังสนุกเหมือนดูช่อง 9 การ์ตูนตอนเช้าวันเสาร์ยังไงยังงั้น ขอสรุปสั้นๆย่อๆในบางหัวข้อเพื่อกระตุ้นความจำตัวเองให้เก็บลงในสมองได้ลึกขึ้นแล้วกัน เริ่มด้วยเรื่องแรกของเล่มกับ..“ยิ้มสยาม” คือยิ้มให้ใคร แล้ว “สวัสดี” คือคำเก่าไทย หรือว่าใครเพิ่งประดิษฐ์? ความจริงแล้วเมืองไทยหาใช่เมืองยิ้มให้กับแต่โบร่ำโบราณแต่อย่างไร แต่เพิ่งจะมาได้รับฉายา “ยิ้มสยาม” ก็จากเมื่อฝรั่งมังค่ามาย่ำเมืองไทยในสมัย ร.5 ไปนี่เอง ด้วยความที่คนไทยมักจะ “ยิ้ม” แบบ “แหยๆ” ให้ฝรั่งทุกครั้ง ก็ด้วยความกลัวและไม่รู้จะทำตัวอย่างไรกับยักษ์หัวทองเหล่านี้ (เมื่อเทียบกับคนไทยส่วนใหญ่มักตัวเล็ก) เลยทำให้ฝรั่งนิยามให้ไทยว่า “สยามเมืองยิ้ม” จนเป็นสโลแกนที่ไทยก็รับมาใช้จนถึงทุกวันนี้ และอีกหนึ่ง “ยิ้ม” ที่ทำให้ไทยกลายเป็นเมือง “ยิ้มสยาม” อีกแรงก็ด้วยการ “ยิ้ม” แบบ […]